Modern otoriterlik, bireyin yalnızca haklarını değil, ruhsal bütünlüğünü de hedef alır. Sivil ölüm, itibarsızlaştırma, medya baskısı ve siyasallaşmış yargı, bireyde stres, çaresizlik ve yabancılaşma yaratır. Bu durum toplumun direnme kapasitesini zayıflatır. Psikolojik yıkımı önlemenin yolu, bireysel direnişin ötesinde, kolektif dayanışma ve hakikati savunma pratiğinden geçer.

Ruhsal derinlik, bireyin içsel zenginliğiyle şekillenir. Ancak bu zenginlik, toplumsal ilişkilerle beslenir, kimi zaman da onlarla çatışır. Varoluş, yalnızca kendi içine dönmek değil; aynı zamanda ötekinin varlığıyla sınanmaktır.

Her çocuk, çocukluğunu doya doya yaşamalı; toplumlar ise kendi geleceğine sahip çıkmalıdır. Çünkü bir çocuğun parmaklarına yüzük değdiğinde, yalnızca bir hayat değil, bir vicdan da kırılır.

Boşluk duygusunun ardında birçok sebep yatabilir: hayatta anlam ya da amaç eksikliği, ani değişimler, kayıplar ya da artık tatmin edici gelmeyen alışkanlıklar…

Bireyin özgürlüklerinin kısıtlanması, onun özne olarak varlık gösterme kapasitesini doğrudan zedeler.

Kontrol edebildiklerimizle edemediklerimiz arasında çizgi çekmek, hayatı daha anlamlı ve dengeli bir şekilde yaşamanın anahtarlarındandır.

Kaygı, Rollo May'e göre insanın varoluşunu anlamlandırma sürecinde kritik yer tutan bir deneyimdir.